Het leventje
Blijf op de hoogte en volg Luc
20 September 2016 | Verenigde Staten, Salt Lake City
Het leventje!
Dit is alweer de derde blog die ik post. Undertussen ben ik al 40 dagen in de USA. Ik begin gewend te raken aan het leven hier. Vrije tijd heb ik niet veel. Ik heb een erg druk leventje hier. Erg druk met American Football maar daarnaast ook wel druk op school. Ondertussen zijn de eerste American Football wedstrijden al gespeeld en ik begin het spel steeds beter te begrijpen. Daarnaast speel ik zelf steeds meer mee. De blauwe plekken stapelen zich daardoor wel op.
Ook proef ik steeds meer van de Amerikaanse cultuur, zo ben ik vorige weekend naar de shooting range gegaan met een van mijn ooms. Hier heb met een Glock en met een M416 geschoten. De M416 had een harde terugslag. Dit was echt super vet. Is weer een ding dat ik van mijn bucketlist af kan strepen. Schieten met een handgeweer op 25 meter afstand bleek toch moeilijker te zijn dan ik gedacht had.
Gisteren ben ik naar de BYU game gegaan met mijn familie. Mijn familie heeft seizoenkaarten voor iedere thuiswedstrijd. Iedere thuiswedstrijd gaan we met 16 mensen van de familie. Het zijn iedere keer anderen die meegaan. Mijn familie is dus een grote BYU fan. De sfeer in het stadion is echt gigantisch mooi. Het zijn totaal geen voetbal hooligans zoals wij die kennen. De sfeer die ze maken is echt geweldig … ondanks dat we verloren hebben.
Buiten de pretvakken die ik gekozen heb hoef ik ook niet veel te doen voor de andere vakken. Dit is omdat het niveau hier lager is dan in Nederland. Ik vind het geweldig om hier naar school te gaan omdat alles me aanspreekt en school is zo anders bij ons. Bijvoorbeeld ik volg kookklas op school, maar daarnaast ook Furniture design en Weightlifting. Deze vakken hadden wij niet in Nederland. Daarnaast is het ook wel vet om te zien hoe iedereen trots is op onze school. Iedere morgen worden er aankondigen gedaan over de intercom over welke wedstrijden er die dag na school zijn.
Ik begin steeds meer in te zien wat voor een grote rol het geloof hier speelt. 6x Bidden per dag is erg normaal. Zelfs voor de American Football wedstrijden bidden wij met het team in de lockerroom. Het is erg wennen voor mij maar het begint steeds normaler te worden.
Het gehele Football team zijn echt broers voor me. Ze zijn echt super aardig voor me en helpen me met alles waar ik hulp bij nodig heb. Zelfs met klaslokalen vinden in school. Het Football team zei dat ik mee moest doen aan de activiteit met Homecoming. Ze vertelden me dat de cheerleaders en de Football spelers een dans doen samen. Nadat ik gevraagd was en ja gezegd had vertelden de jongens me dat wij als Football spelers de cheerleaders pakjes aan moeten en de cheerleaders onze Football kleren. Het komt erop neer dat wij Football spelers waarschijnlijk flink voor lul staan.
Buiten al deze leuke dingen zijn er ook minder leuke dingen. Zo is mijn oma woensdag overleden en kan ik helaas niet bij haar begrafenis zijn. En dan kom je erachter hoe groot de afstand eigenlijk is tussen hier en thuis. Mijn host familie steunt me hier heel goed in maar daarnaast ook iedereen op school.
Zo nu weten jullie ook hoe het aan mijn kant van de wereld gaat. Zou ook graag willen weten hoe het aan die andere kant van de wereld gaat!
Dit is alweer de derde blog die ik post. Undertussen ben ik al 40 dagen in de USA. Ik begin gewend te raken aan het leven hier. Vrije tijd heb ik niet veel. Ik heb een erg druk leventje hier. Erg druk met American Football maar daarnaast ook wel druk op school. Ondertussen zijn de eerste American Football wedstrijden al gespeeld en ik begin het spel steeds beter te begrijpen. Daarnaast speel ik zelf steeds meer mee. De blauwe plekken stapelen zich daardoor wel op.
Ook proef ik steeds meer van de Amerikaanse cultuur, zo ben ik vorige weekend naar de shooting range gegaan met een van mijn ooms. Hier heb met een Glock en met een M416 geschoten. De M416 had een harde terugslag. Dit was echt super vet. Is weer een ding dat ik van mijn bucketlist af kan strepen. Schieten met een handgeweer op 25 meter afstand bleek toch moeilijker te zijn dan ik gedacht had.
Gisteren ben ik naar de BYU game gegaan met mijn familie. Mijn familie heeft seizoenkaarten voor iedere thuiswedstrijd. Iedere thuiswedstrijd gaan we met 16 mensen van de familie. Het zijn iedere keer anderen die meegaan. Mijn familie is dus een grote BYU fan. De sfeer in het stadion is echt gigantisch mooi. Het zijn totaal geen voetbal hooligans zoals wij die kennen. De sfeer die ze maken is echt geweldig … ondanks dat we verloren hebben.
Buiten de pretvakken die ik gekozen heb hoef ik ook niet veel te doen voor de andere vakken. Dit is omdat het niveau hier lager is dan in Nederland. Ik vind het geweldig om hier naar school te gaan omdat alles me aanspreekt en school is zo anders bij ons. Bijvoorbeeld ik volg kookklas op school, maar daarnaast ook Furniture design en Weightlifting. Deze vakken hadden wij niet in Nederland. Daarnaast is het ook wel vet om te zien hoe iedereen trots is op onze school. Iedere morgen worden er aankondigen gedaan over de intercom over welke wedstrijden er die dag na school zijn.
Ik begin steeds meer in te zien wat voor een grote rol het geloof hier speelt. 6x Bidden per dag is erg normaal. Zelfs voor de American Football wedstrijden bidden wij met het team in de lockerroom. Het is erg wennen voor mij maar het begint steeds normaler te worden.
Het gehele Football team zijn echt broers voor me. Ze zijn echt super aardig voor me en helpen me met alles waar ik hulp bij nodig heb. Zelfs met klaslokalen vinden in school. Het Football team zei dat ik mee moest doen aan de activiteit met Homecoming. Ze vertelden me dat de cheerleaders en de Football spelers een dans doen samen. Nadat ik gevraagd was en ja gezegd had vertelden de jongens me dat wij als Football spelers de cheerleaders pakjes aan moeten en de cheerleaders onze Football kleren. Het komt erop neer dat wij Football spelers waarschijnlijk flink voor lul staan.
Buiten al deze leuke dingen zijn er ook minder leuke dingen. Zo is mijn oma woensdag overleden en kan ik helaas niet bij haar begrafenis zijn. En dan kom je erachter hoe groot de afstand eigenlijk is tussen hier en thuis. Mijn host familie steunt me hier heel goed in maar daarnaast ook iedereen op school.
Zo nu weten jullie ook hoe het aan mijn kant van de wereld gaat. Zou ook graag willen weten hoe het aan die andere kant van de wereld gaat!
-
20 September 2016 - 09:27
Rob:
Hoi Luc,
Iedere keer weer leuk om jouw blog te lezen. Time flies when you are having fun! Dat is wel zeker in jouw geval. Bij onze Koen noemde ze dit programma wat jij nu mee maakt ook niet niet niets cultural exchange. Het is heel goed dat je je zo open stelt om alles te ervaren.
Maar er zijn inderdaad ook lastige momenten natuurlijk, zoals nu met je Oma. Gecondoleerd en sterkte daar. Fijn dat je zowel "thuis" in Utah als op school door je vrienden goed opgevangen wordt.
Bij ons gaat ons leven ook gewoon door. Je vader vind de sauna nog steeds leuk, maar begint wel wat oud te worden. Hij heeft nog geen volledige wedstrijd met ons mee gehockeyd. Hij heeft last van zijn peesjes en daarom moeten wij extra hard pezen. Hij tennist waarschijnlijk liever, want hij heeft nu een officiële titel: Vice-kampioen Roermond 17+ HD7 of zoiets geloof ik. Hij is er heel trots op volgens mij ;)
Veel plezier en tot de volgende blog :)
Greetz, Rob
-
20 September 2016 - 09:33
Rob:
PS. We willen dadelijk wel een foto van je zien in je cheerleaderpakje!! Maar dat snap je natuurlijk wel. ;) -
20 September 2016 - 21:59
Nomickeyslodier69:
Feen ^^^
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
